Beginnen bij de bodem

De winter is nog niet voorbij, maar toch is aan alles te merken dat de lente eraan komt. De eerste sneeuwklokjes, vogeltjes die uitbundig de wekker vervangen, thuiskomen van het werk terwijl het nog licht is. Dat betekent binnenkort weer pogingen ondernemen om een moestuintje te onderhouden. En zo dwalen mijn gedachten verder af naar een artikel* dat ik las, waarin een vergelijking wordt gemaakt tussen de filosofie en principes van een lokale bio boer over agro-ecologische landbouw en psychotherapie.

“Ik ben eigenlijk niet gericht op de opbrengst en zeker niet op zoveel mogelijk opbrengst. Ik ben in feite alleen maar gericht op de bodem. De grond is voor mij als bio-boer het belangrijkste en dat is waar ik telkens aan werk en de grootste zorg voor heb. Als die goed is, onder andere een rijk bodemleven heeft, komt de rest vanzelf. De grond is zelfs meer bepalend dan mezelf in heel het proces van groenten kweken. Pas als de bodem klaar is kan er gezaaid of geplant worden, als die in goede conditie is gaan de zaadjes goed kiemen, en wanneer alles daar is wat er moet zijn, gaan de kiemen nemen wat ze nodig hebben om uiteindelijk gezonde planten te worden. Het is zalig om daar dan de vruchten van te oogsten.“

Iets vergelijkbaars geldt voor psychotherapie: wanneer in therapie te veel of eenzijdig nadruk ligt op het behalen van resultaten, klachtvermindering, iets bereiken, put dat de verandercapaciteit die ieder in zich heeft uit. En evenals de bio boer heeft ook de therapeut een faciliterende rol in het proces door zorg en aandacht voor de cliënt, opdat deze de mogelijkheden, tekorten en eigenschappen van de eigen voedingsbodem, van zichzelf, ontdekt en er zo goed mogelijk voor leert zorgen.

Tja, en dan nu de vertaalslag hiervan naar mijn eigen vierkante meter moestuin. Beginnend bij de bodem.

 

* Uit Tijdschrift Persoonsgerichte Experiëntiële Psychotherapie, jaargang 56, 1/2018  Maaike Afschrift, “Wat ik beteken voor de ander ontstaat uit de verbinding met mezelf”